مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

درصورتی‌که آن‌ها از کار خود جدا توبه کنند و با اعمال صالح، گذشته خود را جبران نمایند، ازدواج با آن‌ها مانعی ندارد.

در فرض سؤال باید از شوهرش جدا شود و نیازی به طلاق نیست.

با توجه به این‌که اين ازدواج بايد شرعاً به مصلحت فرزندخوانده باشد و به‌اصطلاح فقها، غبطه او رعايت شود و اين کار غالباً به مصلحت فرزندخوانده نيست و راه را براي سوءاستفاده پدرخوانده باز می‌کند ازنظر ما شرعاً جايز نيست.

یک نمونه روشن آن ازدواج زینب دخترعمه پیامبر اسلام (صلى الله علیه وآله) بازید بن حارثه است که در قرآن مجید صریحاً آمده است. نمونه دیگر، ازدواج ضباعه نوه عبدالمطلب با مقداد است که در روایات آمده است. مخصوصاً در ذیل روایت تصریح‌شده که پیامبر فرمود: «من این کار را کردم تا مسئله ازدواج در میان مردم توسعه یابد و قیدوبندها برچیده شود.» بسیارى از مراجع عصر ما مانند آیة الله خوئى و آیة الله گلپایگانى که از سادات بنى الزهرا هستند، نیز دختران خود را به غیر سادات داده‌اند.

ازدواج سادات با غیر سادات، شرعاً اشکالي ندارد و در زمان حضرات معصومين (علیهم‌السلام) و طول تاريخ اسلام فراوان بوده است. ولي چنانچه در منطقه‌ای براثر عدم آگاهي مردم از حکم شرعي خطر درگيري باشد، از آن صرف‌نظر کنند.

در فرض سؤال جایز نیست.

خلاف احتياط است؛ ولى حرام نيست.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.

در این مسئله فرقی بین ازدواج و کنیز نیست.

درصورتی‌که صیغه دارای شرایط شرعی بوده، بچه‌ها محرم هستند.

درصورتی‌که عقد قبلى با رضایت انجام‌شده و صحیح بوده و زنا با زن شوهردار واقع‌شده، ولی اگر حکم را نمی‌دانسته‌اند و ازدواج نموده‌اند ادامه‌ی زندگی آن‌ها اشکالی ندارد.

ازدواج جایز است و کسى قائل به حرمت نیست.

درصورتی‌که معتقد به ضروریات اسلام می‌باشد و نماز را انکار نمی‌کند، فقط براثر تنبلی آن را بجا نیاورده کافر محسوب نمی‌شود بلکه مسلمان گناهکاری است و ازدواج با او جایز است ولی لازم است با زبان خوش توأم باادب و احترام او را امربه‌معروف و نهی از منکر کرد تا این فریضه بزرگ را بجا آورد.

درصورتی‌که دختر جنبه‌های شرعی را به‌خوبی مراعات کند و بتوان تدریجاً او را از زندگی پدر دور داشت مانعی ندارد.

در فرض سؤال اشکالی ندارد.