اگر به گواهى اهل اطّلاع این بیمارى در مرحله‌ای باشد که موجب سرایت و خطر گردد و شوهر حاضر به طلاق دادن زن نباشد، زن می‌تواند طلاق خود را به‌وسیله حاکم شرع بگیرد و مرد نیز در این‌گونه موارد می‌تواند زن را طلاق بدهد.
درصورتی‌که آگاهى بر این امر نداشته، می‌تواند فسخ کند مگر این‌که بعد از آگاهى راضى شده و با او زندگى کرده باشد.
هرگاه در عقد شرط كرده باشند كه زن بکارت داشته باشد و بعد خلاف آن معلوم شود مرد می‌تواند ازدواج را به هم زند و معمولاً در محیط‌های ما، شرط بکارت به‌عنوان شرط ضمنى و از پیش توافق شده است و معناى فسخ این است که بگوید من عقد را فسخ کردم یا به هم زدم و به هر زبانى باشد کافى است و بايد تفاوت مهر باكره و غير باكره را در نظر بگيرد يعنى اگر مهر دختر به‌عنوان باكره پانصد سكه باشد و در صورت غير باكره بودن 300 سكه به نسبت 200 سكه از مهر او كم می‌شود.
چنانچه همسرش واقعاً در عسر و حرج شدید باشد و شوهرش راضی به طلاق وی نباشد می‌تواند از قاضی تقاضای طلاق کند.
این عیب، موجب فسخ عقد نمی‌شود.
هرگاه بعداً رضایت داده و با او زندگی کرده است اشکالی ندارد.
چنانچه حکم را نمی‌دانسته و فسخ نکرده است، درصورتی‌که زن آمادگی تمکین را داشته است نفقه به او تعلّق می‌گیرد.
هرگاه به خاطر ناتوانى مرد از نزديكى، زن عقد را به هم زند، چنانچه قبل از عروسی گرفتن باشد چیزی بر شوهر نیست اما اگر بعد از عروسی باشد شوهر بايد نصف مهر او را بپردازد، ولى اگر به خاطر يكى ديگر از عیب‌های موجب فسخ نکاح، مرد يا زن عقد را به هم بزند اگر باهم نزديكى نكرده باشند چيزى بر مرد نيست و اگر كرده باشند بنابر احتياط واجب بايد تمام مهر را بپردازد.
هرگاه مرد يا زن به‌واسطه يكى از عيوب موجب فسخ نکاح، عقد را به هم زنند احتياجى به طلاق نيست، همان فسخ كافى است.
زن نيز می‌تواند در چند صورت عقد را به هم زند: 1- ديوانه بودن شوهر 2- نداشتن آلت مردى 3- ناتوانى از نزديكى جنسى (البته در این مورد باید به مرد مدّت یک سال مهلت داده شود) 4- بيضههاى او را كشيده باشند (تفصيل اين مسئله و مسئله سابق در کتاب‌های مفصّل فقهى آمده است).
هرگاه مرد بعد از عقد بفهمد كه زن او يكى از هفت عيب زير را دارد می‌تواند عقد را فسخ كند: 1- ديوانگى 2- بيمارى خوره 3- بيمارى برص (پيسى) 4- كور بودن 5- شل بودن به‌طوری‌که آشكار باشد. 6- افضا شدن (يعنى راه بول و حيض او، يا راه حيض و غائط او، يكى شده باشد و به‌طور كلّى پارگى طورى باشد كه قابل‌استفاده براى آميزش جنسى نباشد). 7- گوشت يا استخوان يا غدّهاى در او باشد كه مانع نزديكى شود.
خواندن عقد درزمانی که زن در عادت ماهیانه به سر می‌برد مانعی ندارد و عقد صحیح است.
عقد مذكور صحيح است، ولى اين شرط خالى از اشكال نيست.
چنین رسمى برخلاف شرع است و باید از آن پرهیز کرد، مگر این‌که زوج و زوجه هر دو بدون اجبار رضایت دهند.
ازدواج دختران بدون رضايت آن‌ها جايز نيست و عواقب سويى دارد و سزاوار است پدران و مادران احكام شرع را درباره فرزندانشان رعايت كنند تا آن‌ها خوشبخت شوند.
