مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه به مسائل شرعى ناآگاه بوده و تصوّر می‌کرده‌اند ازدواج نياز به صيغه عقد ندارد، فرزندان آنان نامشروع نيستند و ارتباطات زناشويى آن‌ها تاکنون اشكال نداشته است. ولى ازاین‌پس بايد فوراً صيغه عقد را بخوانند و قبل از آن هیچ‌گونه تماس زن‌وشوهری باهم نداشته باشند و نكاح معاطاتى صحيح نیست.

در فرض سؤال اشكالى ندارد.

احتیاط مستحب آن است که در این ایّام در محضر رسمى ثبت کنند خواه صیغه عقد را در محضر بخوانند، یا در خارج و بهتر است صیغه عقد را فرد عالِمى بخواند که از تمام شرایط آن آگاه است.

مرد می‌گوید موکله خودم فلان کس را برای این مدت و با این مبلغ به عقد خودم درآوردم، بعد خودش بگوید من هم قبول کردم.

این کار وجهی ندارد و عقد دوّم فاقد اثر است. ولی انجام آن به‌صورت صوری اشکالی ندارد.

آری، باید صیغه عقد تلفّظ شود.

باید فامیلی واقعی گفته شود یا اگر کسی به نام دیگری مشهور است آن نام ذکر شود و یا به صورتی اشاره شود که طرفین مشخص گردند.

درصورتی‌که شرایط معتبر نزد شیعه مثل اذن پدر و مانند آن رعایت شود اشکالى ندارد.

معناى مشهور نکاح همان عقد ازدواج است و اگر زمان خاصی در آن قید نشود، ظهور در عقد دائم دارد.

لازم نیست و تفاوتى نمی‌کند، هرچند بهتر است ایجاب مقدّم شود.

خواندن صیغه‌ی عقد مطابق آنچه در رساله توضیح المسائل نوشته‌ایم لازم است، اما درصورتی‌که آشنا به عربى نباشد به هر زبانى جایز است ولى باید به آن‌ها تفهیم گردد که عقد ازدواج در اسلام دو نوع است که یک نوع آن عقد موقّت است که در برابر آن هدیه‌ای پرداخت می‌شود و دیگری به‌صورت عقد دائم است.

صیغه‌ی مزبور صحیح است ولی بهتر آن است که آن را مجدداً تکرار کنند.

لازم نیست عقد به زبان عربی خوانده شود اما احتياط مستحب آن است كه صيغه آن به عربى صحيح خوانده شود، بنابراین مرد و زن می‌توانند به زبان خود عقد بخوانند و گرفتن وكيل براى خواندن صيغه به زبان عربى واجب نيست، ولى بايد لفظى بگويند كه معنى همان صيغه عربى را بفهماند.

همین مقدار که زن به مرد براى خواندن عقد وکالت دهد و مرد بگوید: «این زن را براى همیشه، یا براى فلان مدّت، به فلان مبلغ مهریّه به عقد خود درآوردم» و بعد بگوید: «از سوى خودم قبول کردم»، کافى است.

در چنین مواردى احتیاط آن است که مطابق فتواى مرجعى که تعدّد را شرط می‌داند عمل کنند.