مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اگر مسلمانی مرتد شود و دوباره برگردد و مسلمان شود واجبات دوران مرتد بودن را باید قضا نماید و علاوه بر قضاي روزه‌ها براي هرروز احتياطاً کفّاره عمد می‌پردازد.

با توجه به ابهامی که عبارت دارد کفر نیست ولی باید از تکرار آن اجتناب نمود.‌

کفار ذاتاً نجس نیستند؛ ولی چون از نجاسات ظاهری پرهیز نمی‌کنند برای آن‌هایی که نیازی به معاشرت ندارند، احتیاط واجب آن است که آلوده به زندگی آن‌ها نشوند.

كسى كه ضرورى دين اسلام يعنى چيزى را كه همه مسلمانان مى‏دانند (مانند معاد روز قيامت و واجب بودن نماز و روزه و امثال آن) را منكر شود، چنانچه ضرورى بودن آن را بداند، كافر است و اگر در ضرورى بودن آن شك دارد كافر نيست، ولى احتياط مستحب آن است كه از او اجتناب شود.

زن را دوباره عقد می‌کند ولی اموال بدون رضایت ورثه برنمی‌گردد.

مرتد فطری توبه‌اش به‌حسب ظاهر قبول نیست (هرچند درواقع در نزد خدا قبول می‌شود) ولی مرتد ملی توبه‌اش پذیرفته است.البته اگر یقین کنیم مرتد فطری توبه حقیقی کرده است گرچه شرعاً توبۀ او پذیرفته نیست و حدّ ساقط نمی‌شود اما در بقیه احکام (مانند پاک بودن و کفن‌ودفن و نماز) مانند سایر مسلمانان است.

ااگر پدر او مسلمان باشد چنین است و حکم مسلمان را دارد ولی اگر فقط مادر او مسلمان باشد احتیاط مستحب آن است که از او اجتناب کنند تا خودش مستقل شود و به فهم برسد.بنابراین اگر یکی از این افراد مسلمان باشند بچه نیز تابع انها می باشد: پدر، مادر، پدربزرگ و مادربزرگ چه پدری و چه مادری.

درصورتی‌که ناچار است با او در یک‌منزل باشد لازم نیست از او پرهیز نماید ولی سعی کند با زبان خوب او را به اسلام بازگرداند.

درصورتی‌که عقیده خود را ابراز و اعلان نکند مجازاتی نمی‌شود ولی از اسلام خارج خواهد شد و همسر او نیز باید از او جدا شود و وظیفه شما آن است که ایشان را با زبان خوش توأم باادب و احترام نهی از منکر کنید و اگر مؤثر نشد با ایشان قطع رابطه نمایید.

چنین حقی ندارد و این برخلاف شرع و سزاوار عذاب است ولی مرتد نمی‌شود.

درصورتی‌که حضانت و تربیت او به آن‌ها واگذار شود در طهارت تابع آن‌ها است.

می‌دانیم مسئله بهائیگرى در شرایط کنونى تنها یک مسئله مذهبى نیست بلکه بیشتر جنبه سیاسى دارد و قرائن فراوانى در دست است که آن‌ها به نفع بیگانگان فعالیّت می‌کنند و دفاع شدید مجالس قانون‌گذاری بعضى از کشورهاى غربى از آن‌ها ازجمله این قرائن است. بنابراین در چنین شرایطى نمی‌توان با آن‌ها به‌عنوان گروهى که می‌خواهند در این مملکت زندگى مسالمت‌آمیز داشته باشند نگاه کرد و آن‌ها درواقع محارب هستند.