مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

هرگاه مرد از اوّل قصدش اين باشد كه مهر زن را نپردازد عقد صحيح است و پرداختن مهر تعیین‌شده بر مواجب است.

زنى كه از راه نامشروع باردار شده، جايز نيست بچه‌اش را سقط كند و فرزند او حساب می‌شود فقط ارث از او نمی‌برد.

معمولاً این کار مقدمه وسوسه‌های شیطان است و باید از آن پرهیز نمود.

حلال‌زاده نیست مگر این‌که تصورشان این بوده باشد که به هنگام نامزدی نزدیکی کردن شرعاً جایز است.

مرد مسلمانى كه مسلمان‌زاده است اگر مرتد شود، يعنى منكر خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله گردد، يا يكى از احكام مسلّم اسلام مانند واجب بودن نماز و روزه را انكار كند به‌طوری‌که انكار كردن آن معنايش انكار خدا يا پيغمبر صلى الله عليه و آله باشد، ازدواج او باطل می‌شود و همسرش بايد از او کناره‌گیری كند و عدّه وفات يعنى عدّه زنى كه شوهرش مرده است بگيرد و بعد می‌تواند ازدواج كند و اگر زن يائسه باشد، يا هنوز نزديكى نكرده باشند عده لازم نيست.

اگر بچه‌ای از آنان متولد شود و ندانند از نطفه حلال است يا حرام آن بچه حلال‌زاده است.

درصورتی‌که رضایت داشته باشند مانعی ندارد ولی اگر چنین پولی مقدمه ارتباط حرامی‌باشد اشکال دارد که باید برگرداند و اگر برگرداندن مفسده داشته باشد آن را صدقه می‌دهد.

اولاً باید به‌صورت جدی از گناه خود توبه کند و با اعمال نیک آینده گذشته را جبران کند و ثانیاً اگر ابراز این مطلب خطرات یا ضررهای مهمی داشته باشد فعلاً سکوت کند.

هرگاه زن بگويد شوهر ندارم می‌توان حرف او را قبول كرد به‌شرط آن‏كه متّهم نباشد.

مستحب است در شوهر دادن دخترى كه به حدّ بلوغ رسيده تعجيل كنند، همچنين در مورد زن دادن به پسرانى كه نياز به همسر دارند.

ازدواج اوّلی صحیح است و بقیه همه باطل است و چنین زنی اگر توبه نکند و دستگیر شود مجازات سنگینی دارد.

هرگاه با زنى ازدواج كند و كسى بگويد آن زن شوهر داشته ولى خودزن بگويد نداشته‌ام و شرعاً هم ثابت نشود بايد حرف زن را قبول كرد، ولى اگر فرد مورد اعتمادى تصديق كند كه شوهر داشته احتياط واجب آن است كه او را طلاق دهد.