مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

در صورتی که سنگ لحد و سیمان طوری باشدکه مانع از سرایت بوی میت به خارج شود و جسد هم از مزاحمت حیوانات محفوظ باشد مانعی ندارد.

اگر کافر حربی نباشد اشکال ندارد.‌

الف: دفن در چنین قبرهایی جایز نیست.ب: تا 10 الی 20 درجه.

در صورتی که معاند و دشمن حق نباشد مانعی ندارد.‌

مرتکب کار حرامی شده و تعزیر دارد.

غسل دادن میّت مسلمان و کفن کردن او واجب است ولى دو گروه از این حکم مستثنا هستند: اوّل: «شهیدان راه خدا» یعنى کسانى که در میدان جهاد در راه اسلام، همراه پیامبر (صلی‌الله علیه وآله) یا امام معصوم (علیه‌السلام) یا نایب خاص او کشته‌شده‌اند، همچنین کسانى که در حال غیبت امام زمان (ارواحنا فداه) براى دفاع در برابر دشمنان اسلام کشته می‌شوند، خواه مرد باشند، یا زن، بزرگ باشند و یا کودک، در این‌گونه موارد غسل و کفن و حنوط واجب نیست، بلکه باید آن‌ها را باهمان لباس‌هایشان بعد از خواندن نماز دفن کنند. دوّم: کسانى که قتل آن‌ها به‌عنوان قصاص یا حدّ شرعى واجب شده است و حاکم شرع به آن‌ها دستور می‌دهد مراسم غسل میّت را خودشان در حال حیات انجام دهند و سه غسل را طبق رساله علمیّه به جا آورده، سپس دو قسمت از قسمت‌های سه‌گانه کفن را یعنى لنگ و پیراهن را می‌پوشند و مانند میّت حنوط می‌کنند و بعد از کشته شدن، قطعه سوم را بر آن‌ها می‌پوشانند و نماز بر آن‌ها خوانده و به همان حال دفنشان می‌کنند و لازم نیست خون را از بدن و کفن آن‌ها بشویند، حتّى اگر براثر ترس و وحشت خود را نجس کنند، تکرار غسل لازم نیست.

به مقدار کم اشکالى ندارد، ولى اگر اسراف باشد جایز نیست، مگر در مواردى که جنبه تعظیم شعائر داشته باشد و در آنجا اسراف محسوب نشود.

بهتر است رو به قبله در پشت قبر قرار بگیرند.‌

تفاوتی با قبل از عده ندارد.

در جنگ‌های امروز كه میدان‌های جنگ وسعت دارد و گاه كيلومترها يا فرسخ‌ها مسافت را در برمی‌گیرد و گلوله‏هاى دشمن و مانند آن تا مسافت زيادى مى‏رسد، تمام اين صحنه كه مركز تجمّع سربازان است ميدان جنگ محسوب می‌شود، ولى اگر دشمن به‌وسیله بمباران افرادى را دور از جبهه‏هاى جنگ به قتل برساند (حکم عدم وجوب غسل و کفن) در مورد آن‌ها جارى نيست.

هرگاه به هر علّتى شهيد برهنه شده باشد بايد او را كفن كنند و بدون غسل دفن نمايند.

سزاوار است چاه توالت را در مکان دورتر قرار دهند.‌