مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

واگذاری زمین یا منافع حاصل از آن یا محل کسب برای زمانی محدود یا نامحدود به کسی از سوی حاکم شرع را اِقطاع می‌گویند. (البته این زمین باید از زمینهای خراجیه حکومت اسلامی باشد.)

اگر ضرر مهمی نداشته باشد اشكالى ندارد، ولى اگر ضرر مهمی داشته باشد تجويز آن جايز نيست، مگر در صورت ضرورت شديد و با كسب رضايت بيمار يا ولی او.

در فرض مسئله ضامن نيست، مگر در قوانين كار ضمان او پیش‌بینی‌شده باشد و او با علم و آگاهى اقدام به استخدام كارگر كرده باشد.

معیار در مسئله سبب و مباشر اقوائیّت است. اگر سبب اقوی باشد استناد به او داده می‌شود و اگر مباشر اقوی باشد استناد به او داده می‌شود و اگر مساوى باشند هر دو ضامن هستند.

هرگاه كار او موجب نقصى براى آن بچه نشده ضامن نيست، ولى بدون اجازه نبايد چنين كارى كند.

اگر موقعى كه زكات را كنار گذارده مستحقى حاضر باشد بهتر است زكات را به او بدهد، مگر اين‏كه كسى را در نظر داشته باشد كه از او اولى‏ باشد.

پول را به خاطر نماز به امام جماعت نمی‌دهند بلکه برای اموری مثل هزینه رفت‌وآمد پرداخت می‌کنند، بنابراین اقتدا کردن مانعی ندارد.

هرگاه به نيّت خدمت به بندگان خدا باشد انشاء الله ثواب آن را دارد، ولى ممكن است آثار آن را نداشته باشد.

تنها راه استفاده از وام برای عتبات و سایر سفرها دریافت وام قرض‌الحسنه می‌باشد و حداکثر کارمزد مجاز برای این وام‌ها چهار درصد می‌باشد؛ و استفاده از سایر وام‌ها که در مقابل آن سود دریافت می‌شود و یا کارمزد بیش از چهار درصد دارد جایز نیست و سفر آن‌ها اشکال دارد.

هرگاه محرم در جایی قرار گيرد كه بوى خوش در انجام‌ باشد، بايد چيزى در برابر بينى خود بگيرد كه بوى خوش را استشمام نكند؛ مگر این‌که موجب عسر و حرج شود، ولى اگر از محلی بگذرد كه بوى بد در آنجاست، نبايد بينى خود را بگيرد، امّا مى‌تواند به‌سرعت ازآنجا بگذرد.

مراقبت لازم است و اگر مراقبت نکند کفّاره آن یک کفِّ طعام است بنا بر احتیاط واجب.

مورد اتهام با قسامه اثبات مى‏شود و نتيجتاً آن اشخاص در فرض سؤال، ملزَم به ديه جروح مى‏شوند و چون ضارب مشخّص نيست، ديه بطور مساوى در ميان آنها تقسيم مى‏شود. و چنانچه اصل درگيرى محرز نباشد و ظنّ حاصل شده باشد، باید اصل درگيرى، يا به بيّنه، يا اقرار، يا قسامه  احراز شود.‌

اشکالی ندارد.

به‌قصد ذکر مطلق مانعى ندارد.

هرگاه قصد اقامت ده روز در آن محل کرده نماز و روزه او تمام است و هرگاه لااقل ماهی ده روز به مدت حداقل دو ماه، رفت و آمد مي کند باز نماز و روزه او تمام است و اگر در محلي يک سال يا بيشتر بماند يا در مدت حداقل دو ماه و کمتر از دو سال، حداقل سه روز در هفته در جايي بماند در آن محل نيز نماز و روزه تمام است.