اگر شک در مقدار دقیق سن خود دارد فعلاً نسبت به آن زمان وظیفه‌ای ندارد.
برای شما اشکالی ندارد و لزومی ندارد در این رابطه با شوهرتان صحبت کنید.
اشکالی ندارد و کراهت کشیدن دندان برای محرم، شامل دندان غير نمى‌شود.
شرم و حيا مجوّز ترك غسل و اكتفا به تيمّم بدل از غسل نمى‌شود، مگر اينكه در حدّ عسر و حرج باشد. درهرحال اگر تا اواخر وقت نماز صبر كند و درزمانی كه وقت براى غسل كردن نيست تيمّم بدل از غسل كند و نمازش را بخواند نمازش صحيح است، هرچند كار خلافى كرده است.
عمل به چنين نذرهايى واجب نيست، ولى بهتر است به آن عمل كنند.
كفّاره كشيدن دندان در حال احرام، بنا بر احتياط مستحب يك گوسفند است.
كارهايى كه روزه را باطل می‌کند بنا بر احتياط واجب نُه چيز است: 1- خوردن و آشاميدن، 2- جماع، 3- استمناء، 4- دروغ بستن به خدا و پيغمبر صلی‌الله عليه و آله و ائمّه علیهم‌السلام، 5- رساندن غبار غليظ به حلق، 6- فروبردن سر در آب، 7- باقى ماندن بر جنابت يا حيض يا نفاس تا اذان صبح، 8- اماله كردن با مايعات، 9- قى كردن عمدى.
تمام مهر المثل را باید بدهد و در مواردی مانند تدلیس از شخصی که تدلیس کرده است می گیرد.
یعنی آداب و سنن آنها را به جا آورند مثل استفاده از صلیب.
انسان باید همیشه به خداوند قادر مهربان امیدوار باشد و آنچه را او دستور داده از نماز، روزه، حجاب، یا سایر وظایف دینى انجام دهد و از رحمت واسعه او مأیوس نباشد که ناامیدى از گناهان کبیره است و هیچ‌کس حق ندارد به بهانه افسردگى وظایف شرعى خود را ترک کند; مگر این‌که براثر بیمارى افسردگى عقل و هوش خود را از دست بدهد.
چنانچه بعد از تلاش و كوشش لازم راهى براى استفاده از گوشت‌های قربانى پيدا نشود و مجبور به نابود كردن آنها شوند، در اين صورت بايد موقّتآ از قربانى كردن در منى صرف‌نظر نمايند و پول آن را كنار گذاشته و هنگام بازگشت در محل خود قربانى كنند و يا با كسان خود در وطن هماهنگ كنند كه در همان روز عيد مکه قبل از تقصير براى آنان قربانى كنند و گوشت آن را در مصارفى كه ذکرشده، مصرف نمايند. در این صورت، بايد قربانى را در باقيمانده ذی‌الحجه انجام دهد و اگر بازگشت او به طول مى‌انجامد نايب بگيرد و چنانچه در ماه ذی‌الحجه آن سال موفّق نشد، بايد در ايّام عيد قربان سال آينده آن را انجام دهد.
هردو ثواب دارد ومستحب دلیل کافی دارد ولی احتیاط مستحب دلیل کافی ندارد.
اصل نذر در فرض مذکور اشکال دارد.
قسمت مهمّى از علم اصول از پیغمبر اکرم(صلى الله علیه وآله) و ایمّه معصومین(علیهم السلام) به ما رسیده است; مانند اصل برایت، احتیاط، استصحاب، ابواب تعادل و تراجیح، عامّ و خاص، مطلق و مقیّد و غیر آن، و اصحاب خود را نسبت به این مسایل آشنا فرمودند و بسیارى از علماى شیعه نیز در این راه پیشگام بوده اند، براى اطّلاع بیشتر مى توانید به کتاب «تاسیس الشیعه لعلوم الاسلام» نوشته مرحوم سیّد حسن صدر مراجعه فرمایید; الآن هم علماى شیعه در علم اصول، بسیار مبرّزتر از دیگرانند.
