بهتر آن است که شکر کند و بعدازآن طلب حاجت نمایید.
این سخن درست نیست، در زمان پیامبر اکرم(صلى الله علیه وآله) زندان چندان مورد نیاز نبود; ولى در عصر على(علیه السلام) و همچنین در عصر خلفا زندان وجود داشت; زیرا جامعه اسلامى گسترش پیدا کرده بود و مجرمان افزایش یافته و گروههایى در فکر ضربه زدن به اسلام و مسلمین بودند.
بر پدر و مادر لازم است فرزندان خود را از زمان طفولیت با مسائل اسلامى آشنا کنند.
مادام که طرح نظرات دیگران و نقد و بررسى آن، سبب پیشرفت فکرى و فرهنگى مسلمین است، باید از این روش استفاده کرد؛ و اگر در مواردى جنبه تخریبى پیدا کند، باید از آن پرهیز کرد.
مسئله حبوه ارتباط صددرصد با مسئله قضاى نماز و روزه ندارد، هرکدام حکم جداگانه‌ای است.
در صورتى که یقین به رضایت صاحبان آن داشته باشد اشکال ندارد. در غیر این صورت، اگر کفشىرا که برده اند قیمتش مساوى یا بیشتر از کفشى باشد که به جا گذارده اند، مى توان به عنوان تقاص برداشت و اگر کفش به جا مانده قیمتش بیشتر باشد، باید معادل مقدار اضافى را به شخص فقیرى پرداخت کرد.
چنانچه این معامله در مزایده صورت گرفته، و مفهوم مزایده در عرف توجّه به غبن و اسقاط آن است، فروشنده حقّ ادّعاى خیار غبن ندارد; ولى اگر معامله خارج از مزایده صورت گرفته باشد، و فروشنده بتواند اثبات کند که در زمان معامله مغبون بوده، خیار غبن دارد. و اگر نتواند اثبات کند، ادّعاى او پذیرفته نیست.
موارد مختلف است; گاه مشكل طبيب مهم‌تر است و گاه مشكل بيمار.
عرب در تلفّظ‌های معمول، فتحه‌های قبل از واو را کمى شبیه به ضمّه و فتحه‌های قبل از یاء را کمى شبیه به کسره ادا می‌کنند؛ بنابراین اگر منظور این است که حرکت یاء بوی ضمه یا بوی کسره می‌دهد اشکالی ندارد زیرا عرب‌ها نیز در اینجا همین‌گونه تلفظ می‌کنند اما اگر صریحاً به آن ضمه بدهد مشکل است ولی اگر جاهل قاصر بوده ضرری ندارد.
اين مطلب باعث حرمت گوشت مرغ نمی‌شود و استبراء لازم نيست ولى به‌یقین چنين مرغ‌هایی غذاى مطلوبى نخواهند بود.
هیچ‌کدام از این‌ها معیار نیست؛ معیار اعلم بودن آن مرجع است که راه‌های تشخیص آن در رساله ذکرشده است.
درصورتی‌که نذر نکرده باشند و صاحبان پول رضایت به این کار بدهند مانعى ندارد، ولى بهتر این است که سنّت افطارى تعطیل نشود و کارهاى فرهنگى را نیز انجام بدهند و اعتدال را در هر دو قسمت رعایت کنند.
درصورتی‌که ضرورتى براى اين كار احساس شود میتوان از افراد متخصّص استفاده كرد تا خطرى پيش نيايد.
فقط در دو صورت جایز است: الف) در صورتى که مستأجرهاى مذکور، مصرف آن موقوفه بوده باشند.ب) در صورتى که از موقوفات دیگر که قابل انطباق با آنهاست برداشته شود و در مصارف وقف مذکور صرف شود.
