مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اشکالی ندارد (چون ذکر الله است کلام بیجا نیست) و نماز صحيح است و احتياط مستحب آن است که سجده سهو بجا آورید.

نماز را رها کرده و در مکان دیگری بخواند، البته در صورت امکان می‌تواند موقعی که به سجده یا رکوع می‌رود بدون گفتن ذکر کمی حرکت کند تا خارج شود.

هرگاه در موقع قرائت حمد و سوره يا تسبيحات بى‏اختيار به‌قدری حركت كند كه از حال آرام بودن بدن خارج شود و يا مثلاً در میان جمعیت باشد و به او تنه بزنند و او را حركت دهند احتياط واجب آن است كه بعد از آرام گرفتن بدن‏ آنچه را در حال حركت خوانده دوباره بخواند.

هرگاه در بين نماز شك كند كه وضو گرفته يا نه، بنابر احتياط واجب نماز را تمام كند و بعد از آن وضو بگيرد و اعاده نمايد

هرگاه در بين نماز از ايستادن عاجز شود بايد بنشيند و اگر از نشستن هم عاجز شود بايد بخوابد، ولى تا بدنش آرام نگرفته بايد چيزى نخواند.

هرگاه در بین نماز بعد از گذشتن محل چيزى، شك كند آن را به‌جا آورده يا نه مثل اين‏كه بعد از داخل شدن در ركوع، شك در حمد و سوره كند و يا بعد از ورود در سجده شك در ركوع كند، در هیچ‌یک از اين موارد نبايد به شک خود اعتنا كند، خواه جزء بعدى ركن باشد يا غير ركن.

هرگاه در اثناء حمد و سوره متوجّه شود مقدارى را برخلاف دستور، سهواً بلند يا آهسته خوانده لازم نيست برگردد، هرچند بهتر است كه برگردد و صحيح بخواند.

اگر حمد يا سوره يا هر دو را فراموش كند، چنانچه قبل از ركوع يادش بيايد بايد برگردد و بخواند، امّا اگر بعد از رسيدن به حدّ ركوع يادش بيايد نمازش صحيح است.

جایز نیست و باید براى تعلیم از طرق دیگر استفاده کند.

هرگاه براى جلوگيرى از صداى خنده به خود فشار آورد به‌طوری‌که حالش تغيير كند و رنگش سرخ شود و بدن تكان بخورد به‌طوری‌که از شكل نمازگزار بيرون رود نماز او باطل است و اگر به این حد نرسد اشكالى ندارد.

هرگاه تشهّد را فراموش كند اگر پيش از ركوع ركعت بعد يادش بيايد بايد بنشيند و تشهّد را بخواند و دوباره برخيزد و از نو تسبيحات را بخواند، امّا اگر در ركوع يا بعدازآن يادش بيايد نمازش صحيح است و برگشتن واجب نيست، ولى‏ احتياط مستحب آن است كه بعد از نماز تشهّد را قضا كند و بنا بر احتیاط واجب دو سجده سهو به‌جا آورد.

اگر نمازگزار پیش از نماز، از نجاست بدن یا لباس باخبر بوده و به خاطر فراموشی با آن نماز خوانده است بايد نماز را اعاده كند، خواه در وسط نماز به خاطر او بيايد، يا بعد از نماز؛ و اگر وقت نماز گذشته است بايد نماز را قضا كند.

اگر جاهل قاصر باشد نماز صحیح است والا قضا کند.

هرگاه بعد از ركوع يا سجود بداند ذكر واجب را گفته امّا نمی‌داند با شرايط و به‌طور صحيح انجام داده يا نه به شک خود اعتنا نكند.

اگر بعد از نماز شک نماید، نماز او صحيح است، به‌شرط آن‏كه هنگام شروع نماز غافل از وقت نباشد، اما اگر در بين‏ نماز شك كند، نماز او باطل است و بايد پس از دخول وقت اعاده كند.