لازم نیست نماز را دوباره بخواند و نماز خوانده‌شده کفایت می‌کند.
چنانچه يقين دارد عذرش تا آخر وقت برطرف می‌شود واجب است صبر كند و چنانچه يقين داشته باشد عذر باقى مىماند، صبر كردن واجب نيست، امّا اگر احتمال مىدهند برطرف شود احتياط واجب آن است كه صبر كند، مگر در مورد تيمّم كه می‌تواند در چنين صورتى در اوّل وقت نماز بخوانند.
در فرض سؤال، وجود خون در محل کافى است و استمرار نیز در آن شرط نیست.
درصورتی‌که نمی‌دانسته‌اید این کار اشکال دارد مانعی ندارد.
هرگاه به تصديق كارشناسان ضررهايى دارد بايد از آن اجتناب كرد.
شرط ضمان در اينجا مفهوم صحيحى ندارد؛ جز اینکه شرط اضافه قيمت كند كه آن‌هم رباست. اين در صورتى است كه تفاوت غير فاحش باشد؛ ولى در تفاوت فاحش چنان‌که گفته شد نيازى به‌شرط نيست و چنانچه در بالا گفته شد بايد به قيمت روز محاسبه شود.
هرگاه لباس نجسى را رنگ كرده باشند و در آب كر يا جارى فروبرند، يا زير شير آب بگيرند و آب پيش از آن‌که به‌واسطه رنگ، مضاف شود به تمام آن برسد، پاك می‌شود، هرچند موقع فشار دادن، آب مضاف از آن بيرون آيد، امّا اگر آب، قبل از رسيدن به تمام لباس مضاف گردد بايد آن‌قدر آن را بشويند تا آب مطلق به آن برسد.
راه رفتن در بين وضو اشكال ندارد، بنابراين اگر بعد از شستن صورت و دست ها چند قدم راه برود و بعد مسح سر و پا را بكشد وضوى او صحيح است.
مطالب آن چندان اعتباری ندارد و با توجّه به اينكه علم جفر به‌طور كامل نزد غير معصومين نيست و ناقص آن‌هم اثر چندانى ندارد، مورد تأیید نیست و به دنبال آن نروید.
هرگاه بداند ولى راضى است، امّا صريحاً با زبان اجازه نداده است، همين اندازه كه اجازه او از ظاهر حال نمايان باشد كافى است.
اگر مجبور بوده کفاره ندارد و الا کفاره دارد و کفاره آن یا اطعام شصت فقیر است و یا شصت روز روزه گرفتن.
اگر موازین تقیّه وجود داشته باشد می‌توانید با آن‌ها عید کنید و اگر ماه در نجف ثابت شود براى استانبول کافى است.
