مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

به قصد قربت مطلقه بخوانند.‌  ‌

نمازهايى را كه با غسل جبيره اى مى خوانند اعاده ندارد، مگر اين كه قبل از پايان وقت نماز، عذر برطرف شود، در اينجا بنابر احتياط واجب، نماز را اعاده كنند.

لازم نيست كف پا و يا ته كفش، تر باشد، بلكه اگر خشك هم باشد با راه رفتن پاك می‌شود، وجود رطوبت غیرمسری در زمين نيز ضرر ندارد.

در هر سه صورت قبل از عدّه حق رجوع ثابت است.

1. ظاهر ادلّه این است که این احکام مربوط به زمین‌های موات است. ولى در زمین‌های ملکى هم باید بهره‌برداری هرکدام از مالکین در حدّى باشد که در عرف عقلا معمول است و زائد بر آن درصورتی‌که باعث ضرر بر دیگران شود، اشکال دارد.2. درصورتی‌که چاه خشک شود و صاحبش از احیا آن صرف‌نظر کند، احداث قنات و چشمه دیگر مانعى ندارد.3. در موارد ممنوع احتیاط آن است که بر آن آب حکم آب غصبى را جارى کنند.4. محصولاتى که از آن به دست می‌آید، حرام نیست، ولى احتیاط آن است که نسبت به پول آب با شخصى که ضرر به او واردشده مصالحه کنند.

چنانچه در اثناء نماز متوجّه شود كه لباس او غصبى است اگر چيز ديگرى كه عورت او را بپوشاند در تن دارد بايد لباس غصبى را بيرون آورد و نماز را ادامه دهد و اگر چيز ديگرى در تن ندارد نماز را بشكند و بالباس غير غصبى نماز بخواند.

احتياط مستحب آن است كه قضاى آن را به‌جا آورد.

اگر كودكى پيش از اذان صبح بالغ شود بايد روزه بگيرد و اگر بعد از اذان بالغ شود و كارى كه روزه را باطل كند انجام نداده باشد احتياط واجب آن است كه روزه را بگيرد و بعد هم قضا كند.

معمولاً خواب اختیاری است و جنون اختیاری نیست، اما اغماء نه جنون است و نه خواب. روایات متعددی داریم که روزه از آن‌ها ساقط است اما در مورد اغماء اگر نیمی از روز باشد و قبل از آن نیت کرده باشد احتیاط واجب آن است که قضا کنند اما اگر تمام‌روز باشد از او ساقط است.

اقامه باید بعد از اذان گفته شود و اگر آن را قبل از اذان بگوید صحیح نیست.

اگر راهى براى جلوگیرى جز این راه نباشد و به صاحبان مرغ اعلان کند مانعى ندارد و ضامن نیست.

اگر برخلاف قوانین نباشد مانعی ندارد.

دادن حق وکالت به کسی به هر صورت که باشد مانع از کار موکل نمی‌شود مگر اینکه تعهد ضمنی مطابق عرف محل کرده باشد که راسا اقدام نکند.

رنگى که جرم نداشته باشد مانع نیست ولى بهتر است از سجده بر اسکناس خوددارى شود.

هرگاه در وقف خاص بين كسانى كه مال براى آنان وقف شده چنان اختلافى پيدا شود كه اگر مال وقف را نفروشند بيم آن مى رود كه فسادى به بار آيد، خونى بريزد يا اموالى تلف شود، در اين صورت مى توانند آن مال را بفروشند و در مصرفى كه به مقصود وقف كننده نزديكتر است صرف نمايند.