سوره‌های «فيل» و «ايلاف» يك سوره حساب می‌شود و همچنين سوره های«والضّحى» و «الم نشرح» و این دو سوره باهم ارتباط دارد و درواقع یکی تتمه دیگری است و لذا در نماز بنا بر احتیاط واجب باید هر دو را باهم خواند.
تقصیر جزء عبادات است و چون به فتوای ما تقصیر محرم توسط محرم دیگر حرام است و عبادت را با حرام نمی¬توان انجام داد؛ بنابراین نباید اکتفا کند و مجدداً تقصیر می¬کند.
براى وضو، شستن صورت مرتبه اوّل واجب است و احتياط واجب، ترك مرتبه دوم است، امّا مرتبه ی سوم و بيشتر حرام است. منظور از مرتبه اوّل آن است كه تمام عضو را بشويد خواه با يك مشت آب باشد يا چندين مشت، وقتى كه تمام شد يك مرتبه حساب مى شود.
بر مستمع طلب حلالیت لازم نیست ولی احتیاط مستحب است.
قرار دادن قرآن جزء مهریّه کار خوبى است و مفهومش تهیّه یک جلد کلام اللّه مجید براى زوجه است، نه آموزش قرآن، ولى لازم است قیمت آن در موقع عقد تعیین شود تا مبهم نباشد.
در صورتی که آسیبی به او نرسیده باشد و حتی بدن او سرخ نشده باشد از ولی او عذر خواهی می کند و در صورت صلاح دید، ولی می تواند قصاص کند و اگر سرخ یا کبود و یا جراحتی وارد شده باشد باید دیه را به ولی او پرداخت نماید و گرفتن حلالیت کفایت نمی کند مگر در صورتی که مصلحت صغیر ایجاب کند که بخشیده شود در این صورت ولی می تواند ببخشد.
احقاق حقوق کردن در برابر ظلم پدر و مادر شرعاً اشکالى ندارد، و از آن قاعده مستثنى است ولى هر قدر گذشت نماید بهتر است.
ریختن آنها در جوى آب و آنچه باعث اذیّت و آزار و ضررِ و زیان مردم می‌شود، جایز نیست و بهتر است در مکان‌هایی که معمولاً براى آن کار در نظر گرفته‌شده ریخته شود.
ذکر «بِحَوْلِ الله وَ قُوَّتِهِ اقُومُ وَ اقْعُدُ» را بايد در حال برخاستن بگويد.
زمان خاصی ندارد.
گناهی مرتکب نشده و کفاره ندارد ولی بعدا احتیاطا قضا کند.
عرق بدن اگر باعث مضاف شدن آب نشود اشکال ندارد هرچند بهتر این است که اوّل عرق را بشوید بعد غسل کند.
اين نذر باطل است، و اين كار جزء خرافات زشت است و خوردن چنان گوشتى حرام است.
مرد و زن پير كه روزه گرفتن براى آنها مشكل است می‌توانند روزه را ترك كنند، ولى بايد براى هرروز يك مد (تقریباً 750 گرم) گندم يا جو و مانند این‌ها به فقير دهند و بهتر آن است به‌جاى گندم و جو، نان را انتخاب كنند و در اين صورت احتياط واجب اين است به‌اندازه‌ای باشد كه گندم خالص آن مقدار يك مد شود.
شنيدن خنده و صداى زن نامحرم درصورتی‌که به‌قصد لذّت نباشد و سبب افتادن در گناه نشود اشكالى ندارد، ولى زن نبايد لحن صداى خود را طورى كند كه هوس‌انگیز باشد.
