چنانچه کلاه یا جوراب جدا باشد مانعی ندارد ولی اگر متصل باشد نماز صحیح نیست.
درصورتی که تغذیه او از گیاهان باشد حلال گوشت است و ذبح آن مانند سایر حیوانات است.
بايد اعمالى را كه بر عهده هرکدام از دو طرف مىباشد قبلاً معيّن كنند، مانند تعمير قنات، يا موتور چاه و همچنين تهيّه كود و وسيله سم‌پاشی و غير این‌ها و اگر عرف و قاعدهاى در محل باشد همان كافى است.
این کار واجب نمی باشد، اما پنهان کردن آن جزء آداب اخلاقى است.
روزه از عبادات است و لازم است با نيّت به‌جا آورده شود، در موقع نيّت لازم نيست به زبان بگويد، يا از قلب خود بگذراند همين اندازه كه در نظرش اين باشد كه براى اطاعت فرمان خدا از اذان صبح تا مغرب كارهايى كه روزه را باطل می‌کند ترك نمايد كافى است.
لازم نيست در موقع ايستادن، نوك انگشتان پا هم روبه‌قبله باشد، يا در موقع نشستن، سر زانوها کاملاً روبه‌قبله قرار گيرد، همين اندازه كه بگويند روبه‌قبله ايستاده يا نشسته كفايت می‌کند.
اگر صغیر باشد لازم نیست مطلع باشد ولی اگر بالغ است باید مطلع باشد.
واجب نیست ولی خوب است او را غسل دهند
مستحب است در شوهر دادن دخترى كه به حدّ بلوغ رسيده تعجيل كنند، همچنين در مورد زن دادن به پسرانى كه نياز به همسر دارند.
ضرورتى ندارد، بايد به‌صورت نهادى مردمى عمل كنند؛ ولى سزاوار است با سازمان تبليغات اسلامى نيز همكارى مناسب داشته باشند.
بايد در هنگام قصد قربت، قصد انجام مناسك عمره يا حج را داشته باشد و بهتر است از همان اوّل تعيين كند كه قصد عمره دارد، يا حج و منظورش مثلاً «حجةالاسلام» است (يعنى حج واجب به خاطر استطاعت) يا «حج مستحب»، يا «حج نذرى» يا «نيابت»، ولى اگر از اوّل نيّت احرام كند به اين قصد كه نوع عمل را بعداً تعيين نمايد، نيز مانعى ندارد. (ولى احتياط واجب آن است كه قصد نيابت را از اوّل تعيين كند).
لازم نيست شانه چپ در تمام حالات محاذى كعبه باشد؛ بلكه همين اندازه كه مطابق معمول و متعارف مسلمين خانه كعبه را دور بزند كافى است، حتّى اگر گاهى صورت خود را به‌سوی كعبه كند و به راه خود ادامه دهد مانعى ندارد؛ بنابراین آنچه بعضى از عوام در مورد محاذى بودن دائمى شانه چپ با كعبه (به‌خصوص موقع رسيدن به حجر اسماعيل) انجام مى‌دهند هيچ لزومى ندارد؛ بلكه اگر موجب وهن مذهب گردد جايز نيست و بهتر است به‌جا اين‌گونه احتیاط‌های بيجا، در تمام حالات حضور قلب داشته باشند و همانند ساير مسلمين كعبه را دور بزنند.
لازم نيست نيّت را بر زبان جارى كند، بلكه كافى است چنين قصدى در دل او باشد، ولى بهتر است علاوه بر قصد باطنى، بر زبان نيز جارى سازد.
كسى كه نماز قضا بر عهده دارد بايد در خواندن آن كوتاهى نكند، ولى واجب نيست آن را فوراً به‌جا آورد، مگر آنكه يك يا دونماز قبل از آن قضا شده باشد كه احتياط واجب اين است كه پيش از نماز همان روز آن را قضا كند.
نايب بايد در عمل قصد نيابت كند و منوب‌عنه را در نيّت، ولو اجمالاً، تعيين كند و لازم نيست نام او را ببرد، ولى مستحب است.
