مرکز پاسخگویی به احکام شرعی و مسائل فقهی

اسراف به معنای تجاوز از حد همه جا ممنوع است مگر در موارد ضرورت.‌

مسلماً اسراف است و جایز نیست.

هرگونه اسراف در مصرف آب مخصوصاً درجاهایی که موجب ضرر و زیان به دیگران شود حرام است.

مصرف بی‌رویه آب قابل شرب یا آب‌های زراعتى، در هیچ زمانى مجاز نیست؛ باید در این نعمت گران‌بهای الهى، همه مردم صرفه‌جویی کنند و جلوی هرگونه اسراف را بگیرند.

به مقدار متعارف مانعی ندارد.‌

چنانچه ممکن باشد که زیادى را به دیگرى واگذار کند و دور ریخته نشود، مانعى ندارد که زیادتر بگیرد و الا اسراف است و حرام است.

درصورتی‌که متعلق به دیگران باشد ضمان دارد؛ در غیر این صورت نوعی انحراف و کار حرامی است مگر اینکه ضرورت داشته باشد.

اگر تجمّل گرایى به معناى اسراف و تبذیر باشد، حرام است و اگر اسراف و تبذیر نیست، بهتر ترک آن است.

هرگونه هزینه‌ای که زائد بر نیازهاى مشروع انسان باشد، نوعى اسراف و تجمّل گرایى است; البتّه شئون افراد، مختلف است و براى تشخیص مصداق، باید به عرف متعهّد و آگاه مراجعه کرد.

اسراف به معنای تجاوز از حد است ولو اینکه دور ریخته نشود؛ ولی تبذیر یعنی اضافه آمدن غذا و دور ریختن آن و امثال آن.