اوّل بنا بر احتیاط واجب بايد محرم به احرام حج شود سپس آن اعمال را بجا آورد و تجديد تلبيه و اعاده سعى بعد از انجام آن اعمال لازم نيست.
در فرض سؤال اگر در یادگیری مسئله کوتاهی نکرده است نماز صحیح است اما از این به بعد رعایت نماید.
از مجموع ادلّه شرعیّه استفاده مى شود که نگه داشتن عدّه تنها به خاطر احتمال باردارى نیست، لذا در تمام مواردى که شرع گفته است زن باید عدّه نگهدارد هر چند عقیم و نازا باشد؛ این در واقع یکى از علل آن مى باشد، نه تنها علّت؛ و یکى از علل آن حفظ حریم زوجیّت است؛ به همین دلیل اگر شوهر یک سال در مسافرت باشد و زنش را طلاق دهد، همه مى گویند باید عدّه نگه دارد، در حالى که بعد از غیبت یک ساله، احتمال انعقاد ولد وجود ندارد. همچنین اگر شوهر در زندان باشد، یا بر اثر بیمارى گرفتار عنن گردد، و یقین پیدا کنیم که شوهر براى همیشه عقیم شده، در تمام این فروض، عدّه بر زن لازم است؛ در حالى که احتمال انعقاد نطفه وجود ندارد.
اگر كسى براى حفظ جان خود بالباس غصبى نماز بخواند نمازش صحيح است، همچنين اگر براى حفظ آن لباس از دستبرد دزد و مانند آن، آن را بپوشد، نمازش درست است.
اگر به اين صورت باشد که بعد از کنتور، منبع آبي قرار دهيد تا آب به طور عادي وارد منبع شود و پمپ، آب را از درون آن منبع بکشد مانعي ندارد و غسل صحیح است.
اگر اطمینان به پرداخت ندارد باید به ورثه او بپردازد.
در صورتی که با موازین موقوفه تطبیق دارد و رضایت دهند مانعی ندارد.
اين كار براى تقصير كافى نيست. عمره او باطل‌شده و حج او مبدّل به حج اِفراد گرديده و صحيح است، ولى احتياط واجب آن است كه پس از حج، عمره مفرده‌اى بجا آورد.
1. در صورتى که هنوز زنده است عفو مانع از حکم اعدام مى شود، مگر این که بقیّه اولیاى دم فاضل دیه را به اولیاى قاتل بپردازند. 2. مى توانند قصاص کنند; ولى با توجّه به این که صدمات و جراحاتى که بر مجرم وارد شده تکرار مى شود و جنبه عمد پیدا مى کند و احتمال قصاص وجود دارد، احتیاط واجب آن است که با هم مصالحه کنند.
اين مسئله دو حالت دارد: حالت اوّل اين است كه عرف پزشكان، پزشك را در برابر فرانگرفتن معلومات جديد مقصّر می‌شناسند، در اين صورت ضامن است. حالت دو آن است كه فراگرفتن آن مسائل را وظيفه طبيب نمی‌دانند، بلكه جزء تكامل علم محسوب میشود، در اين صورت مسئول نيست.
دیه آن به‌صورت حال است.
ازنظر تأثیر بخشش لزومی ندارد ولی برای اینکه زن تکلیف خود را بداند به او اطّلاع دهد.
در صورتی که مسئولین مربوطه اجازه تبدیل بدهند مانعی ندارد و قرآنها و منبر در صورتی که در آینده نیز قابل استفاده آنجا نباشد و یا به عنوان حسینیه داده اند، به مسجد یا حسینیه دیگری بدهند.
