كمتر صفتى از صفات رذيله است كه به اندازه غضب ويرانى به بار مى آورد و اگر فهرستى از آثار سوء غضب نوشته شود، معلوم مى گردد كه اثرات سوء آن از بسيارى از اخلاق رذيله بيشتر است؛ از جمله: 1. به هنگام هيجان غضب، عقل به كلى از كار مى افتد؛ 2. غضب موجب تباهى ايمان است؛ 3. غضب منطق انسان را خراب مى كند و به گزافه گويى و باطل گويى وا مى دارد؛ 4. یکی ديگر از پيامدهاى سوء غضب، آشكار شدن عيوب پنهانى انسان است؛ 5. خشم و غضب راه شيطان را به سوى انسان باز و به او نزديك مى سازد. 

امام علی(ع) سه راه براي نفوذ شيطان به درون انسان معرفی مي كند؛ يكي اينكه انسان را گرفتار آرزوهاى طولانى مى كند و با مشتى خيالات مربوط به آينده او را سرگرم مى سازد و تمام وقت و فكرش را به خود جذب مى كند و به اين طريق، راه خودسازى را به رويش مى بندد. دوم اينكه گناهان را در نظرش زيبا جلوه مى دهد. سوم اينكه گناهان بزرگ را در نظرش ساده و سبك جلوه مى دهد و به بهانه عناوينى چون غفّاريت خداوند و معصوم نبودن انسانها و باز بودن راه توبه و ... او را به بدترين گناهان آلوده مى سازد.