ایشان می فرماید: «ترك گناه آسان تر از تقاضاى توبه است»، زيرا ممكن است انسان پس از ارتكاب گناه، توفيق توبه نيابد و از دنيا برود و یا مانند بسیاری از غافلان توبه را به تأخير بيندازد. از سویی توبه شرايطى دارد، همانند پشيمانى قطعى از گناه، تصميم بر ترك در آينده، پرداخت حق الناس، و ... لذا موسی بن جعفر(ع) در حدیثی می فرماید: «كسى كه گناهى نكرده راحت تر و كم اندوه تر است از كسى كه مرتكب گناهى شده، هرچند توبه خالصانه اى بعد از آن كند و به خدا باز گردد».

امام علی(ع) در حکمت 135 نهج البلاغه، به بیان آثار «توبه» پرداخته و می فرماید: «كسى كه توفيق توبه پيدا كند از قبول آن محروم نمى گردد». آری انسان همواره در معرض وسوسه شیطان است و خداوند نیز با گشودن درهاى توبه و وعده قبولی آن، انسان را به رحمت خود امیدوار می سازد تا از مسير حق منحرف نشود. هم چنین خداوند می فرماید: «پذيرش توبه تنها براى كسانى است كه كار بد را از روى جهالت انجام مى دهند و سپس توبه مى كنند».