عمرو عاص در نامه ای به معاویه چنین سروده: «...فإنّک من إمرةِ المؤمنینَ***و دعوى الخلافةِ فی مَعْزلِ؛ تو از حکومت بر مؤمنان و ادّعاى خلافت دور هستى. ومالک فیها ولا ذرّةٌ***و لا لِجدُودک بالأوّل؛ تو اندازه ذرّه اى در حکومت حقّى ندارى و قبل از تو اجدادت هم حقّى نداشتند. فإن کانَ بینکما نِسْبةٌ***فأینَ الحُسامُ من المِنجلِ...؛ اى معاویه! چه نسبتى مى تواند میان تو و على باشد؟ على چون شمشیرى برّان است و تو بمانند داسى کُند. على که چون ستاره آسمان است کجا، و تو که چون ریگى بیش نیستى کجا؟ و...» .