عمّار در روز صفّین می گفت: «اى بندگان خدا! با من بیایید به سوى گروهى برویم که مدّعى هستند خونخواه کسى هستند که به خود ظلم کرد، و به غیر آنچه در کتاب خدا بود بر بندگان حکم مى راند، و او را افراد صالحى که منکر عدوان بودند کشتند». او می گفت: «هیچ چیز قلب مرا به درد نیاورد که برایم با اهمّیت تر از این باشد که عثمان را از قبرش بیرون نیاوردیم و او را آتش نزدیم».