امام چهارم تنها در كربلا مدت كوتاهى بيمار بوده است و پس از آن بهبود يافته و در حدود 35 سال  از سلامت جسمى بر خوردار بوده است. بى شك بيمارى موقت آن حضرت در آن حادثه، عنايت خداوندى بوده است تا بدين وسيله از وظيفه جهاد معذور گردد. بيمارى ایشان، هرگز به معناى ضعف روحى و ناتوانى در برابر دشمن نبود. امام نه تنها در آن شرائط دشوار اسيرى، پناهگاه اسيران و آرام بخش دل هاى دردمند آنان بود، بلکه با دشمن با شجاعت برخورد مى كرد و سخنراني ها و مناظرات پر شور آن حضرت در كوفه و شام گواه اين معناست.