حضرت علی(ع) در نهج البلاغه به نعمت ها و استعدادهایی اشاره می کند که خداوند متعال در انسان به ودیعه گذاشته است: نیروهای مختلف عقلانی و ذهنی که آدمی با آنها مقصد را بازمی یابد، افکاری که آدمی با آنها در کارها و موجودات گوناگون تصرّف می کند، اعضا و ابزاری که آدمی برای رسیدن به مقصدش از یاری آنها استفاده می کند، نیروی شناختی که آدمی به وسیله آن طعم ها و بوهای مختلف را تشخیص و حق را از باطل تمییز دهد و... .