بعضي گفته اند منظور از «لقاء الله» ملاقات فرشتگان خدا در قيامت است و بعضي گفته اند منظور ملاقات حساب و جزاء و ثواب اوست و يا گفته اند به معناى ملاقات حكم و فرمان اوست؛ اما بدون شك منظور «ملاقات حسى» پروردگار نيست؛ چراكه ملاقات حسى تنها در مورد اجسام است كه داراى مكان، زمان، رنگ و كيفيات ديگرند؛ بلكه منظور يك شهود باطنى و ديدار و ملاقات روحانى و معنوى با خدا است؛ زيرا در قيامت حجاب ها كنار مى رود و آثار خداوند در عرصه محشر و مواقف قيامت چنان آشكار مى شود كه همه كس حتى كافران، خدا را با چشم دل مى بينند و او را ديدار مى كنند.

تعبیر به «لقاء اللّه» در قرآن، به معنى «حضور در صحنه قیامت» مى باشد، بدیهى است منظور از ملاقات خداوند، ملاقات حسى نیست، زیرا خدا جسم نیست که با چشم ظاهر دیده شود، بلکه منظور، مشاهده آثار قدرت او در قیامت است. هم چنین گروهى از مفسران گفته اند «لقاء اللّه» یک نوع شهود باطنى است که بر اثر تقوا و تهذیب نفس در این دنیا براى گروهى پیدا می شود. اما شهود باطنى در قیامت، براى همگان پیدا مى شود؛ چرا که آثار عظمت و قدرت خدا در آنجا آن چنان آشکار است که هر کوردلى ایمان قطعى پیدا مى کند.

روز قیامت، «یوم التلاق» نامیده شده، بدین جهت که روز ملاقات بندگان با پروردگارشان از طریق شهود باطنى ملاقات می کنند، هم چنین روز ملاقات گذشتگان با آیندگان است، و روز تلاقی پیشوایان حق و باطل با پیروانشان، و مستضعفین و مستکبرین است. از سویی روز دیدار ظالم و مظلوم، انسان ها و فرشتگان و بالأخره روز تلاقى انسان، با اعمال و گفتار و کردارش، و با دادگاه عدل خداوند است.

منظور از«لقاء اللّه» در قرآن، به معنى «حضور در صحنه قیامت» مى باشد، و یا به معنى شهود باطنى و قلبى است، که گوئى خدا را با چشم دل در برابر خود مشاهده مى کند، به طورى که هیچ گونه شک و تردیدى براى او باقى نمى ماند. ین حالت، ممکن است بر اثر پاکى، تقوا، عبادت و تهذیب نفس در این دنیا براى گروهى پیدا شود، هم چنان که امام علی(ع) می فرماید: «چشم هاى ظاهر هرگز او را مشاهده نکنند، بلکه قلب ها به وسیله نور ایمان او را درک مى نمایند». این حالت شهود باطنى در دنیا برای بعضی و در قیامت براى همگان پیدا مى شود.