واژه «بُشرْ» (بر وزن عُشر) است که به گفته مصباح اللّغة از «بَشَر» (بر وزن سَفَر) به معنى شادى و فرح گرفته شده است. و اينكه قرآن بادها را «بُشر» و گاه «مُبَشِّراتٍ» ناميده؛ به خاطر آن است كه غالبآ بشارتگر نزول باران و حيات ‌بخش ‌اند.