«نُصح» نقطه مقابل حسد است. نصح و نصيحت هر كار و هر سخنى است كه در آن مصلحت ديگرى باشد. به اين معنا كه نه تنها انسان خواهان زوال نعمت از ديگران نباشد، بلكه طالب بقاى نعمت و افزون شدن آن براى آنها گردد. اين واژه در اصل به معناى «خلوص و اخلاص» است. از آنجا كه شخص خيرخواه، از روى خلوص و اخلاص در «اصلاح» كار ديگران مى كوشد، واژه نُصح و نصيحت درباره او به كار مى رود. اين يكى از فضايل معروف است كه در آيات قرآن و روايات اسلامى به آن اشاره شده است.

در اسلام مشورت کردن از اهمیّت ویژه ای برخوردار است و آیات قرآن و روایات فراوان اهل بیت(ع) در این زمینه، بیانگر جایگاه با ارزش و مهم شورا و مشورت است. اسلام برای شورا و مشاور شرایط خاصی در نظر گرفته است و افرادى که مورد مشورت قرار می گیرند باید هوشمند، عاقل، خير خواه، باتجربه، راستگو، امين، شجاع و با سخاوت باشند که به پيشرفت برنامه‏ هاى صحيح كمک و از طرفی نقاط ضعف انسان را از بین برده یا کم کنند.
 

گراميداشت ياد شهيدان نه فقط عبادتى بزرگ و دليل بر حق شناسى است، بلكه براى تقويت روحيّه ديگران نیز اثرات مهمّى دارد. سخنان امام على(ع) پس از شهادت محمد بن ابی بکر (والی مصر) می تواند در اين مورد بهترين سرمشق باشد. امام(ع)، در نامه اى كه به «عبداللّه بن عباس» نوشت، چنين فرمود: «محمّد بن ابى بكر كه رحمت خدا بر او باد شهيد شده، من اين مصيبت بزرگ را به خاطر خدا تحمّل مى كنم و اجر آن را از خدا مى طلبم! او براى من فرزندى خيرخواه، فرماندارى تلاشگر، شمشيرى برنده، و ستونى محكم و بازدارنده بود ... ».