در جهان اشيائى وجود دارد كه خير آنها غالب است؛ مثلا آتش، يك ماده سوزنده است كه بسيار شئون تمدن انسان و مواد حياتى و اشياء مفيد از آن سرچشمه مى گيرد؛ ولى گاه افرادى را مى سوزاند يا خانه اى را دچار حريق ساخته و خاكستر مى كند؛ ولى بايد توجّه داشت كه طبيعتِ عالمِ ماده، اين گونه نقائص را در كنار كمالاتش دارد و اگر بنا شود اين نقائص حذف گردد مفهومش اين است كه عالم ماده اصلا آفريده نشود؛ در حالى كه داراى خير غالب و كمال نسبى است و آفرينش آن موافق حكمت است.