اکثر مفسران مطابق روايات ائمه(ع)، اين آيه را به«عدم جواز مس کتابت قرآن بدون غسل و وضو»، تفسير کرده اند ولی بعضي آن را اشاره به فرشتگان مطهری که واسطه وحى بر قلب پيامبر(ص) بودند، مي دانند و بعضى معتقدند حقايق و مفاهيم عالى قرآن را جز پاکان درک نمى کنند، لذا هر قدر پاکى و تقواى انسان بيشتر شود، مثل ائمه(ع) به مفاهيم عميقتر و بيشترى از قرآن مجيد دست مى يابد، به اين ترتيب، آيه در هر دو بعد جسمانى و روحانى، صادق است.