او نوجوانى بود كه هنوز به سنّ بلوغ نرسيده بود. هنگامى كه اجازه ميدان رفتن خواست، امام حسین(ع) نپذيرفت. او آنقدر دست و پاى امام را بوسه زد تا رضايت امام را جلب كرد و در حالى كه اشك مى ريخت به ميدان آمد. با سنّ كمش سى و پنج نفر را بر زمين افكند، تا این که عمرو بن سعد أزْدى، فرق سرش را شکافت. قاسم(ع) با صورت به زمين افتاد و فرياد زد: عموجان! مرا درياب. او بعد از رسیدن امام حسین(ع) به شهادت رسید.