امام حسین(ع) در زمان خلفای سه گانه، به سبب شخصیت  و نسب ممتازش، مورد احترام دستگاه خلافت بود، تا آن جا که خلفا، انتقادات سخت آن حضرت را تحمل می کردند. آن حضرت در مسیر هدایت مسلمین و دفاع از مظلومان، حضور سازنده ای در جامعه داشت. امام در ماجرای تبعید ابوذر به ربذه، با وجود منع عثمان از بدرقه ابوذر، به هراه پدر و برادرش در مراسم بدرقه ابوذر حاضر شد، و خلیفه سوم نیز با وجود عصبانیت، حرمت امام را حفظ کرد.