تلاش و مداومت در پرورش خصلت زهد، آدمی را از آثار و نعمات مادی و معنوی فراوانی بهره‌ مند می کند. از جمله:

1. پرورش روح و اراده‏: زهد و رياضت نفس، روح و اراده انسان را قوى و نيرومند مى سازد. به گونه اى كه در برابر مشكلات تاب و توان فراوان از خود نشان مى دهد.

2. حسابرسى آسان در قيامت: هرچند خداوند، عالم آفرينش و مواهب طبيعى را براى مؤمنان آفريده است. ولى چون همه اين موارد در معرض حساب قرار مى گيرد، زاهد براى سهولت پاسخگويى، كمتر از دنيا بهره مى گيرد و داده هاى الهى را به مصرف ديگران مى رساند.

3. کاهش آلام نيازمندان و مستضعفان جامعه: برخى از مؤمنان كه ازتمكّن مالى خوبى برخوردارند، افزون بر آنكه از امكانات خود براى رسيدگى به امور مستمندان بهره مى گيرند، گاه چون توان رفع نياز همه آنان را ندارند، خودشان در زندگى زهد مى ورزند تا آلام نيازمندان كاهش بيابد.

«زهد» اين است كه انسان از مال و ثروت و امكانات دنيا بهره مند باشد ولی بر آنها امير باشد؛ نه اين كه اسير آنها گردد. پيامبر(ص) در معناي زهد مي فرمايد: «علاقه تو به آنچه در دست دارى، از آنچه به دست خدا است بيشتر نباشد و به فرمان خدا و براى جلب رضاى او از آنچه دارى بگذرى». آری زهد اسلامى، سادگى زندگى و حذف تجمّلات و عدم اسارت در چنگال شهوات است؛ اما رهبانيّت مسيحي به معناى جدايى و بيگانگى از زندگى اجتماعى است.