تلاش و مداومت در پرورش خصلت زهد، آدمی را از آثار و نعمات مادی و معنوی فراوانی بهره‌ مند می کند. از جمله:

1. پرورش روح و اراده‏: زهد و رياضت نفس، روح و اراده انسان را قوى و نيرومند مى سازد. به گونه اى كه در برابر مشكلات تاب و توان فراوان از خود نشان مى دهد.

2. حسابرسى آسان در قيامت: هرچند خداوند، عالم آفرينش و مواهب طبيعى را براى مؤمنان آفريده است. ولى چون همه اين موارد در معرض حساب قرار مى گيرد، زاهد براى سهولت پاسخگويى، كمتر از دنيا بهره مى گيرد و داده هاى الهى را به مصرف ديگران مى رساند.

3. کاهش آلام نيازمندان و مستضعفان جامعه: برخى از مؤمنان كه ازتمكّن مالى خوبى برخوردارند، افزون بر آنكه از امكانات خود براى رسيدگى به امور مستمندان بهره مى گيرند، گاه چون توان رفع نياز همه آنان را ندارند، خودشان در زندگى زهد مى ورزند تا آلام نيازمندان كاهش بيابد.

امام علی(ع) در توصیف قرآن می فرماید: «قرآن سخنگويى است كه زبانش از حق گويى خسته نمى شود، و خانه اى است كه پايه هايش فرو نمى ريزد». اما در عبارتی دیگر می فرماید: «قرآن هرگز سخن نمى گويد اما من شما را آگاه مى سازم». در واقع می توان گفت: قرآن در برابر افراد سطحى نگر خاموش است و براى اهل تدبر آشکارا سخن مى گويد. از سویی حضرت، قرآن را خانه ای مستحكم دانسته که با ستون هاى استوار اهل خود را حفظ مى كند. هم چنین حضرت، قرآن را شکست ناپذیر می داند؛ زیرا قدرتش از قدرت الهی سرچشمه گرفته و خدا شكست ناپذير است.